Yazdıklarımı ve anlattıklarımı izleyenler bilirler, sürekli olarak değişeni incelemeye çalıştım. Herkes dünyanın eskisinden daha hızlı değiştiğini kabul ediyor ama bu değişimi ve özellikle etkili olduğu alanları incelemeye yönelmiyor. Böyle yapınca da eskinin kavramlarını kullanmayı sürdürüyor. Bir de tembellik var tabii… Bildiklerini kullanmak rahattır ne de olsa; yeniyi öğren, yeni kavramları tanı; bunlar çaba ister…

Engin Erkiner: Hatırlarsanız 1970’li yıllarda “bağımlılık teorisi” vardı. Bu teoriye göre –özellikle Latin Amerika ülkeleri için savunulurdu- emperyalist ülkelere bağımlılık zorunlu olarak geri kalmışlığı getirirdi. Bağımlı ülke gelişebilirdi ama bu gelişme geriliğin ilerlemesi anlamında gerçekleşirdi. Bağımlı olunan ülkenin ihtiyaçları doğrultusunda yaşanılacak gelişme ülkeyi az gelişmişlikten kurtarmazdı. Bu durumdan kurtulmak ancak kapitalist dünya sisteminden uzaklaşmakla mümkün olabilirdi.

1980’li yıllardan başlayarak bu teori hakkında ciddi şüpheler doğmaya başladı. Latin Amerika’da Brezilya, Doğu Asya’da Güney Kore ve Tayvan dış yatırımlara açılarak önemli gelişme göstermişlerdi. Sonraki yıllarda Çin daha büyük örnek olarak ortaya çıkacaktı. Bu ülkeler özellikle ABD’den uzaklaşarak değil, tersine ABD yatırımlarına açılarak hızlı ekonomik gelişme yaşamışlardı.

Engin Erkiner: Yaklaşık 100 sayfalık 40 Yıl Sonra TDAS’ı okuyup bitirdim. On yıl önce ne yazdığımı biliyordum ama yine de okumak gerekirdi. Her saptamayı hatırlamam mümkün değildir.

Sonraki yıllarda doğru çıkmış öngörüler var –mesela Ukrayna’da savaşın geliyor olması gibi-, yanlış tespitler var; Çin konusu gibi…