Engin Erkiner: Elli yıl kadar önce yeni sömürge olarak değerlendirilen bazı ülkeler bu konumdan kurtuldular ve kapitalist dünya ekonomisi içinde önemli yerlere geldiler. Mesela Güney Kore, mesela Tayvan.

Biliyorsunuz çipsiz bir şey olmuyor. Çip bilgisayarlardan cep telefonlarına, uzay araçlarından her çeşit elektronik alete kadar her yerde gereklidir. Dünya çip üretiminin yüzde 68’ini Tayvanlı şirketler sağlıyor.

Böyle bir ülkeye yeni sömürge denilemez.

Güney Kore de başka alanlarda –mesela cep telefonları ve otomobil üretiminde- etkilidir.

Eskiden üçüncü dünya ülkesi sayılan bu ülkeler –eski deyimle- sanayileştiler. Eski deyim diyorum çünkü sanayileşmenin içeriği değişti. Eskiden sanayileşmek demir-çelik üretimi demekti; ardından bilgisayar üretimi, robotlaşma, çip ve giderek yapay zekayla çalışan makineler oldu.

Başka bir örnek, Türkiye de eski konumundan uzaklaştı. 34 yıl önce, SSCB dağıldığında NATO’nun önemli bir üyesiydi; o kadar. Şimdiki konumu ekonomik ve özellikle de askeri olarak farklıdır. Yeni sömürge statüsünden çıkmıştır, bölgesel güçtür.

Belirttiğim gibi Türkiye tek örnek değil ve her örneğin özgün gelişme yolu bulunuyor.

Her konunun araştırıldığı üniversitelerde bu önemli konunun araştırılmamış olması mümkün değildir.

İki doçentlik tezi buldum.

Industrialisierte Dritte Welt ve Der Kapitalismus in Ostasien.

Her iki kitapta da Güney Kore ve Tayvan’ın gösterdiği büyük gelişme anlatılıyor.

Çin Halk Cumhuriyeti’nde Mao’nun 1976’da ölümünden birkaç yıl sonra başlayan büyük değişimde Çin Komünist Partisi’nin Tayvan, Güney Kore, Singapur ve Hong Kong’un gösterdiği büyük gelişmeyi incelediğini okumuştum.

ÇKP’nin yaptığı en önemli iş eğitime büyük önem vermek ve kapitalizmden öğrenmeyi bilmek olsa gerektir.

İki kitabı okuyacağım ve mutlaka başkalarını da bulurum.

Soruyu doğru sorarsanız, cevabı bulmak kolaylaşır.