Engin Erkiner: “Gelecek de en az geçmiş kadar bugünü belirler.”

Friedrich Nietzsche’nin bu sözü bizdeki 68 ve 78 kuşaklarını anlamak için önemlidir.

Önce geçmişi temizleyerek anlatıyorlar. İşlerine gelmeyen olayları atlıyorlar. Büyük işlerin büyük hatalarla birlikte yapıldığını unutup, geçmişin aktarılmasında seçmece davranıyorlar.

Hiç birisinin de aklına şu soru gelmiyor: Madem her şey bu kadar mükemmeldi, o halde 12 Eylül 1980 sonrasındaki büyük bozgun neden yaşandı?

Sadece bu bozgun bile, 1974-1980 döneminin ciddi zaafları olduğunu gösterir.

Engin Erkiner: 42 yıl önce, 6 Ocak 1969’da, Ortadoğu Teknik Üniversitesi’nde, ABD Büyükelçisi Komer’in arabası yakıldı.

Vietnam’da pasifikasyon uzmanı olarak çalışmış olan Komer, Kasım 1968’de büyükelçi olarak ülkeye gelmiş ve Esenboğa’da protestoyla karşılanmıştı.

ODTÜ Rektörü Kemal Kurdaş, Komer’i yemeğe davet ediyor. Yemek sırasında rektörlüğün önünde park etmiş olan araç önce tahrip ediliyor, ardından da devriliyor ve ateşe veriliyor.

Engin Erkiner: Sık tekrarlanan bir olaydır: Bir kız evden kaçar. Babası çok kızar. Saatlerce kıza küfreder. Sonra biraz sakinleşince aklına gelir ve sorar: “Bu kız neden kaçtı?”  Beklenmedik ya da aslında beklenmesi gereken ama değişik nedenlerle önceden görülemeyen bir olay karşısında önce feveran etmek, aklına geleni söylemek, daha sonra mantıklı sorular sormaya başlamak, toplumsal özelliklerimizden bir tanesidir. Kürtlerin anadil ve özerklik talepleri karşısında siyaset erbabının tepkisini de buna benzetiyorum: öfkeyle ağızlarına ne gelirse söylüyorlar. Sakinleşmeleri ve daha mantıklı düşünmeleri zaman alacak gibi görünüyor…

Tartışmıyorlar ve sadece “olmaz ve olamaz” diyorlar.